The Comparative Study of Paradox in Poems of Ibn al-Arabi and Sanayi

Document Type : Research Paper

Authors

1 Assistant Professor, Department of Arabic Language and Literature, University of Kashan, Isfahan

2 MA in Arabic Language and Literature, University of Kashan, Isfahan

Abstract

One of the ways of defamiliarization is using paradox. Poet converts routine and slang language into literary one by this technique. Beauty images which paradox make and its effect depend on impressions, emotion and ideas of its user. During all ages of Persian Literature, these kinds of imaginations and has been created by different poets, however, Sanayi Ghaznavi is the one who applied broadly such imaginations and concepts in his poems and has used Paradox that no one can reach him. In Arabic literature paradox is also seen in Ibn al-Arabi poems which are resulted from the combination of mysticism and literature and Evolution of literature from simplicity to complexity which are the most important factors in paradox development in Arabic Language. In this study, paradox is analytically and descriptively analyzed in Sanayi and Ibn al-Arabi poetries in two levels of linguistic and semantic. The results of study show that paradox in Sanayi poetries is more than Ibn al-Arabi, and also its frequency is more seen in semantic and imagination forms than in Ibn al-Arabi poems.

Keywords

References

  1. القرآن الکریم

    1. غرر الحکم ودرر الکلم، 1337هـ.
    2. الأصبهانی، أحمد بن عبدالله (1996م). حلیة الأولیاء وطبقات الأصفیاء. مصر: منشورات السعادة.
    3. ابن برد، بشار (دون تا). الدیوان. تحقیق محمد طاهر بن عاشور، تونس: الشرکة التونسیة للتوزیع.
    4. ابن سینا (1403هـ). الإشارات والتنبیهات. طهران: دفتر نشر کتاب.
    5. ابن صالح، نوال (1998م).مصطلح المفارقة فی الوعی البلاغی العربی بین الحضور والغیاب. مجلة العلوم الإنسانیة، العدد 23، جامعة محمد خیضر بسکرة.
    6. ابن عربی، محیی الدین (1981م). ترجمان الأشواق.بیروت: دار بیروت.
    7. ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ (2007م). الدیوان. شرح وتقدیم نواف الجرّاح، ط 2، بیروت: دار صادر.
    8. بقلی شیرازی، روزبهان (1360هـ). شرح شطحیات. تصحیح: هانری کربن، طهران: انجمن ایران شناسی فرانسه وکتابخانه طهوری.
    9. الجرجانی، عبدالقاهر (1939م). أسرار البلاغة. مصر: دار المنار.
    10. چناری، امیر (1377ش). متناقض­نمایی در شعر فارسی. طهران.
    11. خوانساری، ثریا (1374ش). اصطلاحات انگلیسی ومعادل آنها در فارسی.طهران.
    12. راستگو، سید محمد (1382ش). هنرسخن آرایی، فن بدیع، مرسل. طهران.
    13. ربابعة، موسى (2002م). الأسلوبیة: مفاهیمها وتجلیاتها. الأردن: دار الکندی للنشر والتوزیع.
    14. رجائی، أحمد علی (1340ش). فرهنگ اشعار حافظ.طهران: زوار.
    15. زرین­کوب، عبدالحسین (1363ش). جست وجو در تصوف ایران. ط 2، طهران: امیر کبیر.
    16. السلمی، محمد بن الحسین (1969م). طبقات الصوفیة.تحقیق نورالدین شریبة، القاهرة.
    17. سنائی الغزنوی (1368ش). حدیقة الحقیقة وشریعة الطریقة. طهران: دار نشر جامعة طهران.
    18.  ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ (1381ش). دیوان.به قلم بدیع الزمان فروزانفر، به اهتمام پرویز بابایی، طهران: نشر آزادمهر.
    19. شایگان، داریوش؛ کربن، هانری (1371ش). آفاق تفکر معنوی در اسلام ایرانی. ترجمه باقر پرهام، طهران: آگاه؛ فرزان روز.
    20. شفیعی کدکنی، محمد رضا (1366ش). شاعر آینه­ها. طهران: دار نشر آگاه.
    21. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ (1380ش). از عرفان بایزید تا فرمالیسم روس. فصلیة هستی.
    22. ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ (1381ش). موسیقی شعر.ط 7، طهران: دار نشر آگاه.
    23. صیادی نژاد، روح الله (1389ش). متناقض­نما در شعر معاصر عربی. مجلة اللغة العربیة وآدابها، العدد الثانی.
    24. العبد، محمد (2006م). المفارقة القرآنیة. دراسة فی بنیة الدلالة، القاهرة: مکتبة الآداب.
    25. عفیفی، ابوالعلاء (1365هـ). شرح فصوص. بیروت.
    26. غرّیب، رُز (1378ش). نقد بر مبنای زیبایی­شناسی وتأثیر آن در نقد عربی. ترجمة نجمه رجایی، مشهد: دار نشر جامعة فردوسی.
    27. فتوحی، محمود (1386ش). بلاغت تصویر. طهران: نشر سخن.
    28. فولادی، علیرضا (1387ش). زبان عرفان. قم: نشر فراگفت.
    29. قدامة بن جعفر، أبوالفرج (1995م). نقد النثّر. بیروت: دارالکتب العلمیة.
    30. کزازی، میرجلال الدین (1385ش). بدیع: زیبایی­شناسی سخن پارسی. ط 5، طهران: نشر مرکز.
    31. الکندی، محمد علی (2010م). فی لغة القصیدة الصوفیّة. بیروت: دار الکتاب الجدید المتحدة.
    32. المجلسی، محمدباقر (1362ش). بحار الأنوار. طهران: دار الکتب الإسلامیة.
    33. محمدویس، أحمد (2005م). الانزیاح من منظور الدراسات الأسلوبیة. بیروت: مجد المؤسسة الجامعیة للدراسات.
    34. میوییک، دی سی (1989م). موسوعة المصطلح النقدی: المفارقة. ترجمة عبدالواحد لؤلؤ، بیروت: المؤسسة العربیة للدراسات والنشر.
    35. نویا، پل (1373ش). تفسیر قرآنی وزبان عرفانی. ترجمة اسماعیل سعادت، طهران: مرکز نشر دانشگاهی.
    36. ولفسن، هری اوسترین (1368ش). فلسفه علم کلام. طهران: مؤسسة الهدى.
    37. وهبه، مجدی (1984). معجم المصطلحات العربیة فی اللغة والأدب.ط 2، بیروت: مکتبة لبنان.
      1. Bakhtin. M. M. (1981). The Dialogic Imagination. trans. Michael Holquist; & Caryl Emerson. Austin: University of Texas Press.
      2. Guralink, David (1960). Websters New World Dictionary.
      3. Perry, John; & Bratman, Michael (1986). Introduction To philosophy. NewYork: Oxford university press.
      4. Simpson A.; & Weiner E.S.C. (1989). The Oxford English Dictionary University. NewYork: Press Oxford.

Files

Share

How to cite

Statistics